12 Maart: Een onheilspellend WhatsAppje

We worden enigszins geradbraakt wakker door de toch wel bijzondere bedden en vooral bijzondere matrassen. En het is nog steeds lekker vroeg, maar  we liggen er telkens ook op tijd in.
Soms doet de wi-fi het, soms niet. In de 'zussen-app' krijg ik een onheilspellend berichtje: Trump heeft besloten vanaf morgen een inreisverbod voor Europese vluchten in te stellen. Da's niet zo mooi. Wij zijn hier weliswaar al wel, maar ooit willen we ook weer terug naar huis.
Ik weet nog dat ik een bericht las over American Airlines die niet meer op Milaan wilden vliegen, nog voordat dit gebied in lockdown ging. En wij vliegen dan wel niet met AA maar wel met een andere Amerikaanse luchtvaartmaatschappij. Jeetje, wat is nu verstandig...

We overleggen en, hoe vervelend ook, we besluiten te gaan proberen de vlucht te vervroegen. We vinden het te onzeker om hier nu nog een week te blijven. De wifi is alleen zo slecht, en de app van United zo overbelast, dat het totaal niet lukt om iets via de app te regelen. Eerst maar ontbijten. Maar bij mij (en m'n moeder) dragen dit soort situaties niet echt bij aan de eetlust. Dat komt pas weer als dit geregeld is. Buiten bij het restaurant hebben we bereik dus we proberen te bellen met United. Maar dat proberen meer mensen want de wachttijd is meer dan 2 uur 😨
Ook de snel aangeschafte data bundel biedt voor de app geen uitkomst, die ligt er gewoon helemaal uit. Jurgen heeft een goed idee: we gaan het regelen bij een balie op een vliegveld. We skippen dus de (nog te boeken) airboat ride en gaan naar het vliegveld bij Fort Myers, dat komen we als eerste tegen.

Achter de balie treffen we een bijzonder vriendelijke dame die bevestigd dat we onder deze omstandigheden gratis kunnen omboeken en gaat direct voor ons aan de slag.
Het duurt een half uurtje, maar dan zijn we de trotse bezitters van tickets voor overmorgen (zaterdag) vanaf Orlando naar Amsterdam, via Newark. Het is echt balen maar als we hier onverhoopt vast komen te zitten is het nog veel erger. Nu kunnen we nog 1,5 dag genieten. We besluiten ook de villa te annuleren; het is onzin om hier maar 1 nacht heen te gaan en zo krijgen we in ieder geval de servicekosten en schoonmaakkosten terug. Wie weet of we verder nog wat kunnen regelen maar dat is nu niet belangrijk. (Omdenken: die villa is toch al betaald dus het kost niet extra ofzo. Ik weet ook wel dat het zo niet werkt, maar je moet toch wat 😁)

Na al deze toestanden hebben we inmiddels wel weer trek, misschien had het geholpen als sommigen van ons deze morgen meer hadden gegeten 😉
We stoppen in Venice (dat is hier niet in lockdown), dit is een gezellig plekje met een 'historisch' centrum. Echt historisch vinden we het niet maar het is wel gezellig. We lopen wat winkeltjes in, de ouders kopen nog kaarten, een mini flamingo (of toch een pinguin?) en postzegels en dan gaan we op een terrasje lunchen. Het eten is lekker maar natuurlijk weer veel te veel!
Mijn vader neemt een combi van een half broodje en een halve salade. Wij nemen alle drie een broodje en daar zit natuurlijk ook nog friet bij. Toch besluiten we nog ruimte te hebben voor een schepijsje bij de buren, geen vakantie zonder ijs. En ook hier is het kleinste bakje gigantisch maar het ijs is lekker. Met het ijsje in de hand lopen we terug naar de auto.

Er rukken nog wat brandweerauto's uit en die stoppen letterlijk op de hoek van de parkeerplaats. We noemen geen namen, maar de ramptoeristen uit ons gezelschap (Jurgen en m'n moeder) kunnen nog snel wat foto's van de brandweerauto nemen. Die is inderdaad typisch Amerikaans, en normaal gesproken als je de sirene hoort ben je al te laat.

Omdat nu morgen ineens de laatste dag is, wil ik toch wel heel graag even een strand zien en m'n moeder is het daarmee eens. Op weg naar het hotel komen we langs Siesta Key dus daar gaan we heen. Het is een groot strand, het is er redelijk druk maar niemand zit zo dicht op elkaar als je in Europa ziet, en het strand.... Werkelijk poedersuiker wit. En zo voelt het ook, heel zacht. Het water is prachtig blauw en er staan typisch Floridiaanse strandwacht huisjes. Jammer dat we onze zwemkleding niet aan hebben maar we gaan toch even met de voeten in het water terwijl mijn vader de spullen bewaakt. Ik word nog even verrast door een golf maar het is prachtig warm en zonnig weer dus m'n korte broek is zo weer droog.

Dan nog de laatste 10 minuten in de auto naar het hotel. Weer een Baymont en deze is echt wel beter dan die in Miami. We relaxen even op de kamer en tegen 19.00 uur gaan we op weg voor het eten. Wij willen graag nog een keer bij een Outback eten dus dat doen we vanavond. Jurgen neemt hier natuurlijk een steak, mijn vader een Phlly cheesesteak, mijn moeder een hamburger en ik Alice Spring Chicken (hoe kan het ook anders 😋). Biertje erbij en ik weer aan de ijsthee. Mijn moeder houdt niet van rood vlees, dus we hadden doorgegeven dat haar hamburger well done moest zijn. Hij is medium dus die gaat terug (ja mam, dat kan hier). Even later wordt hij met excuses door de manager gebracht en nu is het wel goed.

Na het eten rijden we nog even door naar de Walmart. We moeten natuurlijk nog wel die altijd zo belangrijke boodschappen kopen. En wat koop je dan zoal: make-up, deo, lipbalsem van Eos, M&M's en pringles voor in het vliegtuig. Onmisbaar dus 😆
Daarna weer terug naar het hotel. Boodschappen bij de Walmart duren altijd langer dan gedacht, dus het is ineens 21.30 uur. En nog steeds lekker 23 graden!