Nabeschouwing

Het is een beetje een gek einde van een vakantie waar we zo lang naar uit hebben gekeken en die, zeker ook voor mijn ouders, een onvergetelijke Amerika belevenis had moeten worden.
En een belevenis is het geweest, al was het dat niet helemaal zoals we bedacht hadden.

Toch, als je er op terugkijkt, hebben we veel gezien en gedaan: Miami, Key West, Everglades, toch nog even strand en shoppen. Het was erg leuk om te merken hoe mijn ouders van alle nieuwe dingen genoten en alles leuk vonden. Dat maakte het ook voor ons een leuke vakantie en het is dan ook zeker goed bevallen. Wie weet kunnen we dit, als de wereld weer een beetje 'normaal' is geworden, nog eens over doen.

Onder andere omstandigheden waren we natuurlijk veel liever gebleven. Maar een paar dagen later blijkt dat we een van de laatste vluchten die volgens regulier planning vlogen hebben gehad. Onze originele vlucht van 19 maart is nooit meer vertrokken. En een week of anderhalf later breekt ook in Amerika de pl**ris uit. Al met al hebben we de juiste beslissing genomen en zijn we blij dat we thuis zijn. Er zijn op dit moment wel belangrijkere zaken dan een afgebroken vakantie.

We hebben geluk dat het ons relatief weinig heeft gekost om de vakantie af te breken. Het ticket is gratis omgezet, de kosten van de huurauto waren minder dan vooraf gedacht. De 2e huurauto hebben we nooit opgehaald en is zodoende 'gratis geannuleerd'.
Het enige wat geld heeft gekost is de villa via Airbnb. Op zich prima overkomelijk. Maar wat een klein beetje zuur is, is dat Airbnb op de website aangeeft dat alle reserveringen vanaf 14 maart volledig kosteloos geannuleerd mogen worden. Onze reservering stond vanaf 13 maart. Ik heb hier nog wat mailwisseling over, en er wordt gekeken of er wellicht toch (een deel) gerestitueerd kan worden. En zo niet, dan hebben we per stel een paar honderd euro uitgegeven waar we 'niks aan gehad hebben'. Nou, dat overleven we ook wel weer.

14 Maart: En weer terug naar huis...

De koffers moeten worden ingepakt; gisteravond hadden we al wat gedaan en nu de rest. Het is voor het eerst dat we aan het einde van de vakantie nog zoveel plek en kilo's over hebben 😅

De ontbijtruimte van het hotel is nogal beperkt. Dat slaan we maar even over. We vliegen om 14.35 uur dus we hebben nog tijd om iets te doen. Dat 'iets' wordt een bezoek aan Celebration en dat kunnen we mooi combineren met een ontbijtje.
Celebration is een charmant plekje, het verhaal gaat dat dit ooit door Disney is opgericht. Of het nu echt waar is of niet, het is allemaal keurig verzorgd met mooie huizen en gazonnetjes.
We vinden snel een parkeerplek recht tegenover een leuk eettentje dat uitkijkt over het meertje in het 'centrum'. We kiezen alle 4 voor het zelfde soort ontbijt maar dan steeds in een andere combinatie. En m'n ouders zijn het er mee eens: je kunt prima gebakken aardappeltjes eten bij het ontbijt 😄

Na het ontbijt, heerlijk in het zonnetje want ook nu is het weer prachtig weer en een graad of 28, zoeken en vinden we nog een brievenbus zodat ook de kaarten van m'n ouders nog net voor ons vertrek op de bus kunnen. We rijden nog een extra rondje voor wat foto's en dan is de inspiratie op en gaan we naar het vliegveld.

Het inleveren van de auto is zo gebeurd en we krijgen nog een verrassing want we hoeven niet het volledige huurbedrag te betalen. Het scheelt ruim $160,- dus dat vinden wij heel sympathiek.

Als we alle spullen uit de auto hebben gaan we met de MIAMover naar de vertrekhal. Het is niet helemaal overzichtelijk/duidelijk omdat we op de plek binnenkomen waar je de securityrij in gaat en we eerst door moeten lopen naar de check in balies. We hebben snel de boardingpassen en kofferlabels en kunnen dus ook snel de koffers afgeven. Ook nu staat er TSA Pre op de boardingpassen en ook hier scheelt het een enorme rij. Ik vraag voor de zekerheid nog even aan een TSA beambte hoe het komt dat we dit (alweer) hebben maar volgens hem is het volledig random.

We wachten nog een tijdje bij de gate voor we kunnen boarden. De overstaptijd op Newark is maar 1,5 uur en het duurt lang voordat het vliegtuig komt, maar alles verloopt toch keurig op schema en we kunnen op de geplande tijd gaan boarden. Voor dit segment hebben we gisteren bij het inchecken maar economy plus stoelen geboekt want anders hadden we alleen nog maar 4 heel erg verspreide stoelen kunnen kiezen. We zitten nu 2 aan 2 en lekker ruim. En dit vliegtuig heeft schermpjes dus we kunnen ook nog een film kijken.

We krijgen nog iets te drinken en een zakje pretzels. Het is een uur of 3 vliegen naar Newark en hebben een mooi uitzicht op Manhattan. We hoeven hier niet door security dus we hoeven alleen van de aankomst- naar de vertrekgate te lopen en die liggen vlak bij elkaar. Geeft ons mooi de tijd om een broodje te eten.
Het valt ons op dat het vliegveld heel netjes en modern is. Niet met de 'standaard' stoelen maar met zitjes op verschillende hoogtes met tablets en oplaadpunten.

Het vliegtuig staat al aan de gate en het boarden begint dan ook mooi op tijd. De vlucht zit niet vol maar voordat het 'mag' vinden sommige mensen het nodig om alvast een lege rij stoelen te claimen. Geniet ervan zou ik zeggen. Je kunt ook wat rijen delen zodat iedereen wat ruimer zit. Maar goed, that's me 😁 Wij zitten gewoon weer op 2x2 stoelen achter elkaar en dat zit prima. We vermaken ons met een filmpje, dutje, beetje lezen... het is een rustige vlucht. We krijgen vrij snel het 'diner': chicken or pasta en afgezien van de salade smaakt het prima en het ijs is gelukkig 'gewoon' vanille.

Een uurtje voor we gaan landen krijgen we nog een ontbijtje alhoewel ontbijt... het is een klef croissantje en een yoghurtje. Dat deed Swiss vorig jaar toch een heel stuk beter. Het wordt met een redelijke noodgang weer opgehaald en niet veel later wordt de landing op Schiphol al weer ingezet.
Ook dat mooi op tijd want het is nog geen 07.00 uur. Dan volgen de verplichte nummers: wachten tot je het vliegtuig uit kunt, door de paspoortcontrole, een halve marathon lopen naar de bagageband, wachten op de koffers, door de douane en dat alles mooi op tijd om de shuttle van 08.12 uur te halen naar het hotel. De Corona maatregelen zijn hier inmiddels merkbaar want we mogen alleen via de achterdeur de bus in.

Binnen 5 minuten zijn we weer bij het hotel en haalt Jurgen de auto. De bagage past ook in onze kofferbak alhoewel dat toch net even wat minder ruim is als de Expedition 😄.
Ondanks dat we nog maar 100 mogen rijdt het op deze rustige zondagmorgen goed door en tegen 10.00 uur zijn wij weer thuis. De koffers van mijn ouders worden overgeladen en zij gaan daarna vrijwel meteen naar huis.

13 Maart: Shop 'till we drop

Hier zijn de bedden wel goed, dus we hebben heerlijk geslapen. En nog steeds op tijd wakker natuurlijk. Zul je zien, komen we net een beetje in het ritme, moeten we weer naar huis 😂

Het ontbijt is hier helemaal prima met onder andere omeletjes en verse wafels.
Omdat het nu opeens de laatste dag is moet er natuurlijk nog wel geshopt worden. Ons hotel voor vannacht (gisteravond nog snel geboekt) ligt in de buurt van Orlando en de Premium Outlets. Het is nog een kleine 2 uur rijden. We nemen niet de kortste weg, maar wel de mooiste over de grote brug bij Tampa.

Tegen 11.30 uur zijn we bij de eerste outlets. Die kwamen we 'ineens' tegen want er staat eigenlijk een andere op het programma. We gaan hier alleen even bij de GAP kijken en doen hier een paar aankopen.
Dan door naar de 'grote' outlet. Dat is nog een kwartiertje verder en het is hier aanmerkelijk drukker. Er wordt nog even naarstig gezocht naar een lijstje met maten voor de kleinkinderen, maar dan kunnen we los!

We beginnen aan ons rondje en hier en daar moeten de creditcards hard werken 😁
Zo kopen we alle vier nieuwe schoenen, shopt m'n vader een complete outfit bij US Polo, Jurgen natuurlijk zijn t-shirts en ik m'n zonnebril(len). Tussendoor lunchen we in het foodcourt waar we allemaal iets anders kiezen.

Als we uitgeshopt zijn halen we nog wat te drinken bij de Starbucks en dan hebben we het wel gehad. Het hotel is nog een kwartiertje verder rijden. Beetje jammer dat we een kamer op de 1e verdieping hebben en nu de hele auto leeg moeten halen. Maar goed, we zijn nu met z'n vieren dus het gaat dubbel zo snel. De kamers zijn lekker ruim en dat is altijd handig als de boel weer gereorganiseerd moet worden en de koffers moeten worden gepakt.

Na een uurtje ofzo wordt het tijd voor ons laatste USA maal, het moet dus wel iets lekkers zijn. Een stukje verderop zit een Fridays en daar hebben we wel zin in. En wat blijkt: dit is dezelfde als waar we in 2014 hebben gegeten en die bijna op het terrein van het resort ligt waar we toen verbleven. Bij het boeken van het hotel hadden we echt geen enkel idee dat we daar zo dicht bij in de buurt zaten 😄 Als afsluiter nemen Jurgen en m'n vader ieder een steak, mijn moeder en ik nemen parmesan chicken. Het is erg lekker maar de broccoli die erbij komt heeft denk ik alleen aan het water geroken. En de friet is lekker maar aan de zoute kant. Ach, de glazen drinken zijn hier groot.
Omdat het de laatste avond is besluiten we een toetje te nemen. Mijn ouders delen een oreo creatie, Jurgen en ik een stuk cheesecake. En gelukkig maar want het zijn grote porties.

Daarna rijden we weer terug naar het hotel. We stoppen nog om 2 bijzondere souvenirwinkels te bekijken maar kopen niks. Ze hebben daar werkelijk alles maar geen lelijke schaaltjes (die sparen wij) en geen vingerhoedjes (die spaart m'n moeder).

12 Maart: Een onheilspellend WhatsAppje

We worden enigszins geradbraakt wakker door de toch wel bijzondere bedden en vooral bijzondere matrassen. En het is nog steeds lekker vroeg, maar  we liggen er telkens ook op tijd in.
Soms doet de wi-fi het, soms niet. In de 'zussen-app' krijg ik een onheilspellend berichtje: Trump heeft besloten vanaf morgen een inreisverbod voor Europese vluchten in te stellen. Da's niet zo mooi. Wij zijn hier weliswaar al wel, maar ooit willen we ook weer terug naar huis.
Ik weet nog dat ik een bericht las over American Airlines die niet meer op Milaan wilden vliegen, nog voordat dit gebied in lockdown ging. En wij vliegen dan wel niet met AA maar wel met een andere Amerikaanse luchtvaartmaatschappij. Jeetje, wat is nu verstandig...

We overleggen en, hoe vervelend ook, we besluiten te gaan proberen de vlucht te vervroegen. We vinden het te onzeker om hier nu nog een week te blijven. De wifi is alleen zo slecht, en de app van United zo overbelast, dat het totaal niet lukt om iets via de app te regelen. Eerst maar ontbijten. Maar bij mij (en m'n moeder) dragen dit soort situaties niet echt bij aan de eetlust. Dat komt pas weer als dit geregeld is. Buiten bij het restaurant hebben we bereik dus we proberen te bellen met United. Maar dat proberen meer mensen want de wachttijd is meer dan 2 uur 😨
Ook de snel aangeschafte data bundel biedt voor de app geen uitkomst, die ligt er gewoon helemaal uit. Jurgen heeft een goed idee: we gaan het regelen bij een balie op een vliegveld. We skippen dus de (nog te boeken) airboat ride en gaan naar het vliegveld bij Fort Myers, dat komen we als eerste tegen.

Achter de balie treffen we een bijzonder vriendelijke dame die bevestigd dat we onder deze omstandigheden gratis kunnen omboeken en gaat direct voor ons aan de slag.
Het duurt een half uurtje, maar dan zijn we de trotse bezitters van tickets voor overmorgen (zaterdag) vanaf Orlando naar Amsterdam, via Newark. Het is echt balen maar als we hier onverhoopt vast komen te zitten is het nog veel erger. Nu kunnen we nog 1,5 dag genieten. We besluiten ook de villa te annuleren; het is onzin om hier maar 1 nacht heen te gaan en zo krijgen we in ieder geval de servicekosten en schoonmaakkosten terug. Wie weet of we verder nog wat kunnen regelen maar dat is nu niet belangrijk. (Omdenken: die villa is toch al betaald dus het kost niet extra ofzo. Ik weet ook wel dat het zo niet werkt, maar je moet toch wat 😁)

Na al deze toestanden hebben we inmiddels wel weer trek, misschien had het geholpen als sommigen van ons deze morgen meer hadden gegeten 😉
We stoppen in Venice (dat is hier niet in lockdown), dit is een gezellig plekje met een 'historisch' centrum. Echt historisch vinden we het niet maar het is wel gezellig. We lopen wat winkeltjes in, de ouders kopen nog kaarten, een mini flamingo (of toch een pinguin?) en postzegels en dan gaan we op een terrasje lunchen. Het eten is lekker maar natuurlijk weer veel te veel!
Mijn vader neemt een combi van een half broodje en een halve salade. Wij nemen alle drie een broodje en daar zit natuurlijk ook nog friet bij. Toch besluiten we nog ruimte te hebben voor een schepijsje bij de buren, geen vakantie zonder ijs. En ook hier is het kleinste bakje gigantisch maar het ijs is lekker. Met het ijsje in de hand lopen we terug naar de auto.

Er rukken nog wat brandweerauto's uit en die stoppen letterlijk op de hoek van de parkeerplaats. We noemen geen namen, maar de ramptoeristen uit ons gezelschap (Jurgen en m'n moeder) kunnen nog snel wat foto's van de brandweerauto nemen. Die is inderdaad typisch Amerikaans, en normaal gesproken als je de sirene hoort ben je al te laat.

Omdat nu morgen ineens de laatste dag is, wil ik toch wel heel graag even een strand zien en m'n moeder is het daarmee eens. Op weg naar het hotel komen we langs Siesta Key dus daar gaan we heen. Het is een groot strand, het is er redelijk druk maar niemand zit zo dicht op elkaar als je in Europa ziet, en het strand.... Werkelijk poedersuiker wit. En zo voelt het ook, heel zacht. Het water is prachtig blauw en er staan typisch Floridiaanse strandwacht huisjes. Jammer dat we onze zwemkleding niet aan hebben maar we gaan toch even met de voeten in het water terwijl mijn vader de spullen bewaakt. Ik word nog even verrast door een golf maar het is prachtig warm en zonnig weer dus m'n korte broek is zo weer droog.

Dan nog de laatste 10 minuten in de auto naar het hotel. Weer een Baymont en deze is echt wel beter dan die in Miami. We relaxen even op de kamer en tegen 19.00 uur gaan we op weg voor het eten. Wij willen graag nog een keer bij een Outback eten dus dat doen we vanavond. Jurgen neemt hier natuurlijk een steak, mijn vader een Phlly cheesesteak, mijn moeder een hamburger en ik Alice Spring Chicken (hoe kan het ook anders 😋). Biertje erbij en ik weer aan de ijsthee. Mijn moeder houdt niet van rood vlees, dus we hadden doorgegeven dat haar hamburger well done moest zijn. Hij is medium dus die gaat terug (ja mam, dat kan hier). Even later wordt hij met excuses door de manager gebracht en nu is het wel goed.

Na het eten rijden we nog even door naar de Walmart. We moeten natuurlijk nog wel die altijd zo belangrijke boodschappen kopen. En wat koop je dan zoal: make-up, deo, lipbalsem van Eos, M&M's en pringles voor in het vliegtuig. Onmisbaar dus 😆
Daarna weer terug naar het hotel. Boodschappen bij de Walmart duren altijd langer dan gedacht, dus het is ineens 21.30 uur. En nog steeds lekker 23 graden!

11 Maart: See you later Alligator!

Het is weer tijd om in te pakken en naar onze volgende accommodatie te gaan. Van Captain Pips naar Captain Table, maar vanavond zal blijken dat het wel 2 heel verschillende accommodaties zijn 😅
Alweer zijn we vroeg wakker zodat we al om 08.45 uur in de auto zitten. Eerste stop is de Publix voor brood voor een ontbijtpicknick. Dat doen we bij Curry Hammock State Park (what's in a name...) waar we voor 7$ gebruik mogen maken van een overdekte picknick plek recht aan zee.
Natuurlijk moeten we even met de voeten in het water en het is eerst even koud maar daarna trekt het al snel bij en is het water lekker. Met 'we' bedoel ik Jurgen, m'n moeder en ik. Mijn vader houdt zijn voeten liever droog 😄
Het gekochte brood (een soort stokbrood) is voor de verandering echt lekker en we zitten hier heerlijk, met recht een ontbijt met een view.

Als 'alles' op is gaat de boel weer in de koeltas (gekocht voor $4,27) en gaan we naar de Everglades. Natuurlijk kan dat niet zonder te stoppen bij Robert was here voor een heerlijke smoothie. Het is best druk maar we zijn toch snel aan de beurt. Wij delen een mandarijn-sinaasappel-ananas smoothie, mijn ouders kiezen een andere combi. Lekker hoor! Het fruit ziet er allemaal heerlijk uit en hier en daar zien we iets wat we niet herkennen. Jammer dat we nog op rondreis zijn en dus eigenlijk niets mee kunnen nemen.

De eerste stop in de Everglades is bij het Ernest P. Coe VC. Natuurlijk even het paspoort stempelen en een coin kopen. Maar ook de Anhinga trail lopen. Dit is een rondje van zo'n 1200 meter over een soort vlonderpad door de moerassen/watertjes. We zien behoorlijk veel alligators, vogels, schildpadden kortom: veel wildlife. Ook een soort reiger die een vis aan het opeten is. Gaaf om te zien alhoewel die vis daar waarschijnlijk anders over dacht 😁

Het is behoorlijk warm dus die 1200 meter is precies genoeg. Als we weer in de tank zitten begint het te spetteren. Dat is een beetje jammer want we wilden eigenlijk weer picknicken. Het zijn maar minibuitjes maar te veel om in te gaan zitten. De meeste picknickplaatsen die wij onderweg treffen zijn overdekt, maar niet hier in de Everglades. We parkeren de auto bij een meertje en besluiten dan maar in de auto te eten, plek genoeg 😄

Daarna gaan we weer terug nar de Tamiami trail. We stoppen nog even bij het Shark Valley VC maar daar is niet zo heel veel te zien en fietsen staat niet op de planning.
We nemen in de buurt van het VC van Big Cyprus de looproad waar je veel alligators zou moeten kunnen zien. En inderdaad zien we heel veel alligators en vogels in de poeltjes langs de weg. We zijn de tel kwijt geraakt. Op een zeker moment spot Jurgen een hoop lelijke gieren. Als we dichterbij komen blijken het er ruim 20 te zijn. De reden dat ze daar zijn? Een alligator die met z'n buik omhoog ligt. Voor hen een feestmaal. Nog even gegoogeld of het bijzonder gieren zijn, maar het blijken 'gewone' zwarte gieren te zijn.

Tegen de tijd dat we deze looproad afgereden zijn, is het al na vijven en is het VC van Big Cyprus al dicht. Jammer, dan geen stempel. Door naar Everglades City, onze verblijfplaats voor de nacht. En waar 'city' nogal een optimistische benaming is voor dit dorp, zo vinden we de score die onze accommodatie op Booking.com krijgt ook nogal aan de optimistische kant. De kamer is groot, een dubbele slaapkamer met ieder een 'badkamer', gezamenlijke keuken en een soort patio. Maar het is een bij elkaar geraapt zooitje en het grootste deel van de meubels lijkt uit de jaren 80 te komen, inclusief het matras. Kortom: hier gaan we niet nog eens heen! Maar ach, het is maar voor 1 nacht.

Het hotel heeft ook een plus: een kortingsbon voor het eten in het restaurant waar we toch al heen wilden. O ja, nog een plus want de dame achter de receptie is echt heel erg aardig en behulpzaam.
Maar goed, het eten. Het heeft inmiddels even behoorlijk geregend en Jurgen is de chauffeur van dienst die de auto uit een enorme plas moet halen en dus natte voeten haalt. Maar het is nu in ieder geval weer droog. Ook nu krijgen we in het restaurant weer een booth en we kunnen al snel de bestelling doorgeven. Jurgen neemt een fried fish schotel. Mijn ouders fried fish zonder schotel en ik een soort tosti met pulled pork. Het blijk dat er iets mis gaat en de serveerster begrijpt uit de bestelling dat mijn ouders beiden ook de schotel willen. Ze krijgen de bijbehorende salade, maar dan check ik het nog een keer en komt het toch in orde. Het eten smaakt helemaal prima en aangezien de rest een biertje wil, ben ik Bob. Bij het afrekenen hebben ze keurig de goede prijzen gerekend en krijgen we bovendien ook nog 10% korting.
We zitten nog een tijdje op de patio tot de ogen weer dichtvallen.

10 Maart: Naar het Zuidelijkste puntje!

Het doel van onze twee nachten op Marathon was om een bezoek aan Key West te brengen.
Omdat het gisteren opvallend vroeg stil was in het appartement zijn we deze morgen bijzonder vroeg wakker. Bij mijn ouders met dank aan een verkeerd lopende wekkerradio. Het is werkelijk een raadsel maar wellicht heeft het iets te maken met 220/110 volt? Wie het weet mag het zeggen. Maar de dag begint zo lekker op tijd 😁

Na een pre-ontbijtje (plakje ontbijtkoek, yoghurtje of in het geval van Jurgen natuurlijk allebei 😄) zijn we keurig op tijd op weg, het is nog maar net 9.00 uur.
We moeten ons nog even melden bij de receptie van Captain Pips. Dat is zo gebeurd en daarna gaan we verder Zuidwaarts over de Overseas Highway. Het is nog wat bewolkt maar het trekt steeds meer open en het is een heel stukje warmer dan gisteren, nu al 75F. Heerlijk weer dus!

Het plan is om in Key West 'echt' te ontbijten. Daar zijn we rond een uur of 11. Eerst maar eens kijken bij de Ihop, maar daar staat een gigantische rij. Daar gaan we niet op wachten. De Denny's blijkt een betere of in ieder geval rustigere keuze (en ik ben allang blij want ik ben niet perse fan van de Ihop) en we krijgen al snel een 'ronde' booth toegewezen.
We doorgronden de ondoorgrondelijke menukaart van Denny's en plaatsen onze bestelling. Er is sprake van grote honger! Jurgen neemt (ik zou bijna zeggen uiteraard) de Lumberjack Slam (eieren, worstjes, ham, bacon toast, hashbrowns en pancakes), mijn vader 'built-z'n-eigen-slam' en kiest eieren, worstjes, toast en pancakes, mijn moeder gaat voor een zoete variant en neemt de Double Berry Pancakes (2 blueberry pancakes met aardbeien en banaan, eieren, bacon en hashbrowns) en ik neem een vrij bescheiden Moon-over-my-hammy: een soort tostie waar scrambled egges, ham en kaas tussenzit met hashbrowns. Kortom: de tafel staat schandalig vol 😋

Tegen de tijd dat het toch gelukt is om het meeste eten weg te werken is het een klein uur later. En: de temperatuur is nog verder opgelopen naar 82F. Het is gewoon prachtig weer.
We rijden naar Duval street en zoeken (en vinden) daar een parkeerplaats voor 5$ per uur. Nou, dat valt best mee. We gaan op pad, eerst naar de boei. Het gaat ons niet nog eens gebeuren dat we al weer op het vaste land staan en bedenken dat we vergeten zijn hier een foto te nemen.
Het is een beetje jammer dat er echt een gigantische rij staat om een foto van de boei te nemen. Daar gaan we niet op wachten hoor, zeker niet in de brandende zon. Nemen we wel een foto een beetje scheef. Dat lukt ook zonder publiek.

Als de foto binnen is lopen we weer naar de Noordzijde van het eiland. Nu parallel aan Duval Street langs het huis van Hemmingway. De katten met 6 tenen zien we niet, maar we gaan hier dan ook niet naar binnen. Dat is aan ons allemaal niet besteed. Het is stiekem best nog een eind naar Mallory Square; als we daar aankomen blijken we al ruim 5 kilometer te hebben gelopen.

Waarom het zo is weten we niet precies, maar er lopen overal hanen, kippen en kuikentjes rond. Ook maar even op de foto dus.
Daarna eerst maar eens een grote beker drinken halen want het is echt behoorlijk warm en de waterflessen zijn zo goed als leeg.
We komen even lekker bij en gaan dan bij de 'kade' kijken. Er ligt een gigantisch cruiseschip in het prachtig blauw/groene water. Gek dat het water toch weer een heel andere kleur heeft dan op bijvoorbeeld Bonaire, het lijkt hier veel groener te zijn. Gelukkig staat er een windje, want zo is het goed vol te houden.

We kijken een tijdje naar de pelikanen (niet te verwarren met flamingo's die hier pinguïns blijken te heten 😂) en zien ook nog 'gekke' zwart witte vogeltjes met hele rare, dikke roodzwarte snavels. Het blijkt een Amerikaanse Schaarbek. Zo leer je nog eens wat op vakantie.

Daarna lopen we 'het laatste stuk' van Duval Street terug naar de auto. Pfoe, dat was me de wandeling wel. Volgens de telefoon ruim 6,5 kilometer en het is gezellig warm.

Maar goed, dat betekent wel dat we een milkshke bij de Sonic verdiend hebben! Na eerdere missers zijn we inmiddels verstandig en nemen we een mini milkshake. En da's meer dan voldoende!

De terugweg naar het appartement duurt ook weer zo'n 5 kwartier. Het is nu zo lekker weer dat ik naar het zwembad ga. De rest kan lekker binnen opdrogen 😎 Het duurt niet al te lang voor m'n moeder ook komt. Lekker aan de rand van het zwembad hangen en in het zonnetje lezen.
Na een uurtje komt de wind weer wat meer opzetten en gaan we er uit. Het wordt zo ondertussen ook tijd om weer te gaan eten. Het lijkt wel of we niks anders doen in de vakantie dan eten.

We hebben alle 4 wel zin in Italiaans, dus wordt het Franks Grill, een Amerikaans/Italiaans restaurant. Binnen is geen plaats meer, het is niet zo'n groot restaurant, maar buiten hebben ze ook een paar tafels dus daar gaan we zitten. We bestellen allemaal pasta: Jurgen heeft penne met knoflook, broccoli, knoflook, kip en knoflook. Mijn vader neemt ravioli en mijn moeder en ik nemen een soort canneloni's. Het is ècht heel lekker, maar ook veel te veel. Maar ondanks dat we het nu nog niet op kunnen hebben we eigenlijk wel zin in een toetje. Gelukkig kunnen we dat meenemen, dus mijn vader kiest tiramisu, Jurgen en mijn moeder een cannoli en ik cheesecake.
Terug in het appartement installeren we ons met koffie/thee en de toetjes op het balkon. Jammer maar de cannoli's zijn echt vies. De tiramisu en cheesecake zijn wel erg lekker.
We houden het iets langer vol dan gisteren maar tegen 22.00 uur zijn de lichten uit.